Foutje, bedankt!
Deze slogan komt uit een serie grappige reclamecommercials van jaren geleden. Maar even serieus… bedanken voor een fout? Echt niet!!
Voor mij valt er ook niets te lachen, er staan fouten in mijn boek . Dubbel geschreven woorden, enkelvoud in plaats van meervoud, dat in plaats van dit… Terwijl de redactrice en ik zo ons best gedaan hebben om dit te voorkomen.
Zodra ik erop geattendeerd werd, voelde ik mijn wangen al rood worden van schaamte en verkrampte mijn maag .
Mijn innerlijke criticus was er als de kippen bij om mij weer eens flink op de kop te zitten, haar favoriete plek. Maar wat nou??!! Deze plek blijkt nu bezet! Opgestaan, plaatsje vergaan…
Enige tijd geleden zouden ingrediënten als gemaakte fouten, angst voor kritiek, schaamte en zelfveroordeling samen steevast een soepzooi hebben gecreëerd, migrainesoep. De favoriete smaak van mijn onbewuste e.g.o., mijn eigen-geloofs-overtuigingen.
Maar mijn smaak is inmiddels veranderd.
De fouten zijn gemaakt, daar heb ik helaas geen invloed meer op. De angst voor kritiek en de schaamte zijn oude patronen die getriggerd werden. Een onbewust proces, een automatisme.
Daar ben ik me nu bewust van.
En hierdoor weet ik dat ik wel de keuze heb om bewust te reageren op een onbewuste reactie. Niet met kritiek maar met zelfliefde.
Het boek telt meer dan 64.000 woorden. Als er 10 fouten in staan, waarom zou ik me dan focussen en mijn aandacht fixeren op dat minipercentage? Wie is daar bij gebaad? De lezers niet en ik zeker niet. Verspilde energie. De boodschap is vast wel te halen uit de overige 63.990 woorden, toch?
Herken je het? Het beste willen geven aan anderen? Perfectionisme? Zelfkritiek? Wat brengt het je? Geluk? Gezondheid?
Tegenwoordig stop in mijn energie liever in het vinden van de heerlijkste ingrediënten voor mijn favoriete levenssoep. Een paar favoriete heb ik al gevonden: lachen, relativeren, muziek- en natuurbeleving. En zelfliefde, een veel betere smaakmaker dan het chemisch bereidde E621 dat tegenwoordig aan bijna alle soepen wordt toegevoegd .
Tot slot kan ik nu toch zeggen: foutje, bedankt! Je bood me een kans om mezelf er aan te herinneren dat ik altijd een keuze heb, in welke situatie dan ook. De keuze van mijn reactie.
